Voor mij zijn geloof en kerk erg belangrijk. In de samenleving zien we een grote onbekendheid en zelfs vijandigheid ten opzichte van geloof en kerken. Ik denk en zie juist dat het geloof een zeer vormende kracht is, die mensen aanspoort tot een leven dat heilzaam is voor zichzelf en anderen, in kleine kring en voor de maatschappij als geheel. Het is de taak van de kerken om dat voor het voetlicht te krijgen. Veel mensen in de kerk zijn, gemotiveerd vanuit hun geloof, actief op het gebied van milieu, zorg, armoedebestrijding, vrede en rechtvaardigheid. De gemeenschapszin is groot. In de kerk komen mensen van alle leeftijdscategorieën en uit alle maatschappelijke lagen van de bevolking samen en zien om naar elkaar en anderen. De gemeenschap is daarmee een van de pijlers van de kerk van nu en van de toekomst. Andere pijlers van die kerk zijn: De liturgie – het samenkomen van de gemeenschap om de lof van God te zingen en om te bidden; om de vreugde en troost en bemoediging van het geloof te ervaren, te uiten en te delen. In het middelpunt van de liturgie staat: De Bijbel – woorden van God – die tot ons spreken en die ons uitdagen om na te denken. Ze doen een appèl op ons om in vrijheid eigen keuzes te maken en bewust en verantwoordelijk te leven, want het is niet de bedoeling dat onze vrijheid ten koste gaat van de ander. ‘Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen’. Dat is het hart van de Wet en de Profeten’, en dus van zowel het Oude als het Nieuwe Testament! Mattheus 7 vers 12. De eeuwenoude Bijbelwoorden zijn niet altijd direct gemakkelijk te begrijpen, daarom vragen ze uitleg en interpretatie voor mensen van nu. Dat gebeurt in de preek. Ik – en velen met mij – ervaren de kerkdienst als rustgevend en inspirerend. Een moment van bezinning in een vaak drukke week. Vanuit de eredienst en de zondag kun je bemoedigd de nieuwe week in gaan.

Ik ben sinds 1985 getrouwd en heb drie volwassen kinderen, fijne mensen, die nu zelf hun weg in het leven gaan. Ernst en ik zijn weer met z'n tweeën en dat is helemaal goed. Hij is mijn geliefde, mijn kameraad. Wij kunnen samen praten over de dagelijkse dingen, ons werk en over filosofie, theologie en alles wat met de samenleving te maken heeft. Hij helpt me door dieptepunten heen en hij inspireert me. Ook familie en een paar goede vrienden zijn belangrijk voor mij. Ja, 'de anderen' gaan voorop. Wie zou ik zijn zonder hen?